Van hotelkeuken tot kampvuurpotten: het verhaal van Roeland-kok Luk

“Zelf hou ik niet zo van pikant eten,” vertelt Roeland-kok Luk Wullaert. “Maar heerlijke gerechten klaarmaken op kamp, dat is het liefste wat ik doe.”
Sinds 2008 tovert hij de lekkerste maaltijden op tafel in Virton, Stenay, Gent, Bure, Brugge, Nieuwpoort, Poix-Saint-Hubert en Petite-Chapelle.

Heel zijn carrière heeft Luk aan de kookpotten gestaan. Eerst voor een Franse multinational in het hotelwezen, daarna als zaakvoerder bij een Belgische multinational. Vervolgens werd hij eigenaar van een gastronomisch restaurant, om uiteindelijk les te geven aan de hotelschool Ter Duinen in Koksijde en Ter Groene Poorte in Brugge.

Een hele zomer lang kookplezier

“In 2008 kreeg ik een telefoontje van de logistiek verantwoordelijke van Roeland. Hoe ze aan mijn gegevens is geraakt? Geen idee. Waarschijnlijk via via. Of ik niet wou komen koken op een taalkamp. En zo belandde ik in Poix-Saint-Hubert, voor bijna een hele zomer lang. Daarna vroegen ze me of ik ook nog in Virton kon koken. Het was een fantastische ervaring. De groep heeft mij én mijn kookkunsten meteen omarmd!”

“Het was inderdaad meteen een pittige zomer. Maar elk jaar sta ik sindsdien weer in de potten te roeren op kamp. Ook tijdens de kortere schoolvakanties ben ik er graag bij. Waarom ik dat doe? Mensen uit de nood helpen hoort nu eenmaal bij de stiel. Wie in de horeca werkt, staat altijd in dienst van anderen.”

Vullend dagprogramma

“Op kamp sta ik op rond 7 uur. Een halfuurtje later help ik de logistieke ploeg met het ontbijt voor de deelnemers en moni’s. Om half negen begin ik aan de voorbereiding van het middag- en avondmaal. De deelnemers en moni’s eten rond 12u30; de logistieke ploeg is dan meestal al aan de beurt geweest. In de namiddag ruimen we de keuken op. Tegen half drie is alles netjes, en staat de eetzaal alweer klaar voor het avondeten. Rond 17 uur begin ik daaraan, zodat de groep om 19 uur kan eten. Om 21 uur is alles weer opgeruimd, en staan de spullen al klaar voor het ontbijt van de volgende dag. Rond 22 uur maak ik dan nog de vijfde maaltijd voor de moni’s.”

Dutjes & koers

“Ik probeer altijd om voor middernacht te gaan slapen. Tussen de andere Roelanders voel ik me jong, maar ik merk toch dat de leeftijd me wat begint in te halen. De beentjes worden sneller moe.”

“Meestal heb ik in de namiddag een paar uur vrij. Dan kijk ik graag naar de koers “Tour de France”. Al zet ik wél altijd mijn wekker klaar voor het avondeten... want ik durf al eens in slaap te vallen.”

Wederzijds respect

“Waarom ik al die jaren nog meega op kamp met Roeland? Het samenhorigheidsgevoel is enorm sterk, zowel met het hoofdkantoor als met de andere kampteams.”
“Bovendien organiseert Roeland het hele jaar door interessante vormingen voor alle vrijwilligers. Het is altijd een plezier om die vertrouwde gezichten terug te zien—op kamp én op die vormingsmomenten. De sfeer zit er altijd goed in.”