Door haar voorliefde voor Groot-Brittannië, droomt Serafien om ooit te kunnen studeren in Oxford of Cambridge. Om hun dochter al even te laten proeven van de typisch Britse cultuur, besloten haar ouders om Serafien in te schrijven voor het Engelse taalkamp British Fun. Het werd een onvergetelijk avontuur dat voor herhaling vatbaar is.
“Mijn papa is 35 jaar geleden ook mee geweest met Roeland op kamp in Engeland. Toen ik vertelde dat ik ooit wil studeren in bijvoorbeeld Oxford, kwamen de herinneringen bij hem naar boven. Via Google ontdekte we dat Roeland het taalkamp waar hij ooit aan deelnam, nog altijd organiseert. En zo geschiedde het: een paar maanden later pakte ik mijn koffers in voor het kamp British Fun, dat plaatsvond in een typische Engelse privéschool in Sutton”, steekt Serafien van wal.
“Ze was meteen overtuigd van het kamp”, vertelt haar mama. “Maar mijn man en ik besloten om haar eerst in te schrijven voor het Franse kamp Inspir’Action dat doorging in de paasvakantie vlakbij Brussel. Die taalvakantie duurde maar 5 dagen en we wilden gewoon testen of Serafien haar draai wel zou vinden op kamp. Het bleek meteen een fantastische ervaring te zijn. We konden haar met een gerust hart voor een langere periode naar Engeland sturen.”
“Serafien moest zelfs afkicken van haar kampavontuur. De dagen na haar eerste kamp merkte we dat ze een beetje verloren liep thuis. Ze treurde een beetje. Ze mistte de sfeer, de structuur en haar vrienden. Dus van zodra we haar weer konden inschrijven op een taalkamp, hebben we dat meteen gedaan.”
Je neemt zowel deel aan Engelse als Franse taalkampen. Is daar een reden voor?
Serafien: “Ik hou enorm van talen en studeer ook moderne talen. Ik vind het superinteressant om op kamp bij te leren.”
Mama: “Vooral in het Engels kan ze haar heel vlot uitdrukken, maar in het Frans voelt ze haar nog wat onzeker. Daarom dat we besloten om haar op beide taalkampen in te schrijven. De Engelse kampen liggen perfect in haar comfortzone, de Franse kampen iets minder. Een mooie compromis vonden we.”
Serafien: “Ik merk dat mijn zelfvertrouwen en spreekdurf gegroeid is. Ook de leerkrachten hebben gemerkt dat ik open gebloeid ben. Ik weet van mezelf dat ik het kan, want op kamp heb ik dagenlang in de andere taal gesproken. Je kan veel meer dan je denkt, heb ik geleerd.”
We hebben ook gehoord dat je goed scoorde bij de schoolwedstrijd Olyfran. Kan je daar iets meer over vertellen?
Serafien: “Ik kreeg vorig jaar een attest van laureaat van Olyfran omdat mijn resultaat behoorde tot de top tien procent van Vlaanderen.”
Mama: “Op alle Vlaamse scholen kunnen scholieren meedoen aan de Franse test van Olyfran. Ze deed het jaar ervoor ook mee maar haalde een eerder gemiddelde score. Vorig jaar was haar resultaat dus zichtbaar verbeterd. Het krijgen van het attest ‘laureaat’ deed haar zelfvertrouwen wel deugd.
Wat is je mooiste kampherinnering tot nu toe?
Serafien: “De vriendschappen die er ontstaan. Ik heb op taalkamp vrienden gemaakt die ik nu nog dagelijks hoor. Vroeger ben ik met andere kamporganisatoren meegeweest op reis en dat was altijd tof, maar ik heb er geen vrienden voor het leven gemaakt. Bij Roeland is dat wel zo.”
Welk advies heb je voor kinderen en jongeren die twijfelen om mee te gaan op taalkamp?
Serafien: “Uiteraard speelt het talig aspect op een taalkamp een belangrijke rol, maar dat ervaar je helemaal niet zo. We spelen spelletjes, doen aan sport, maken uitstappen … We amuseren ons gewoon heel erg goed. En dat we enkel in de andere taal mogen spreken, vind ik logisch. Als je je moedertaal spreekt op de kamer of tijdens de pauzes, dan is de kennis die je net hebt opgebouwd na een half uur weer verloren. En dat zou ik erg jammer vinden.”
