Wij gebruiken cookies op deze site om uw gebruikerservaring te verbeteren. Door op een link op deze pagina te klikken, geeft u ons toestemming om cookies te plaatsen.
Alleen functionele cookies Cookies accepteren

Door uit je comfortzone te stappen, beleef je de mooiste avonturen!

Zelfs Joke Baele (34), die al jarenlang vrijwilliger is bij Roeland met verschillende functies stapt nog vaak uit haar comfortzone. Door haar studies en job als leerkracht Frans heeft ze heel wat ervaring ‘dans le monde français’. Toch ging ze ook al mee als vrijwilliger op Nederlands kamp.

Vlot overtuigd

“In januari 2022 was er op het hoofdkantoor een vergadering over de vrijwilligerswerking waar ik een aantal mensen leerde kennen van de projecten Nederlands. Ik merkte al zeer snel dat we dezelfde drive deelden. Tom, de projectverantwoordelijke Nederlands, kon me vlot overtuigen om in de paasvakantie een Nederlands kamp te doen als taalmonitor”, vertelt Joke.

“Die eerste ervaring is me enorm bevallen. Daarom schreef ik me afgelopen zomer opnieuw in voor een project Nederlands in Gent. De vrijwilligers zijn door dat ene kamp met Pasen een hechte vriendengroep geworden. Het is altijd spannend om een nieuw project te starten na zoveel jaren, maar wat ben ik blij dat ik het gedurfd heb!”, zegt Joke trots.


Waarom nog, na al die jaren?

“Velen vragen me vaak waarom ik, als 34-jarige, nog steeds op kamp ga. Het antwoord is zeer eenvoudig: op kamp gaan is een verrijking op zoveel vlakken”, zegt Joke vastberaden. “Ik leer nog steeds veel bij over hoe je een vreemde taal fun maakt, welke activiteiten werken of welke niet. Ik vind het fantastisch om de persoonlijke evolutie van iedere deelnemer te zien. Niet enkel op taalvlak, maar ook op emotioneel vlak.”

“Daarnaast is het als leerkracht ook een ideale opportuniteit om op een andere manier om te gaan met jongeren. Het meegeven van mijn eigen moedertaal, in de plaats van het Frans, was voor mij ook een zekere uitdaging. Ik heb heel wat bijgeleerd over meertaligheid en de Nederlandse taal zelf.”

Op kamp in Nieuwenbosch: van taalspelletjes tot samen koken
“In het midden van de stad creëerde de groep een kleine, fijne bubbel. Een ontspannen plek waar we speelden, leerden en ons amuseerden met allerlei spelletjes en activiteiten. Het was voor mij al een tijdje geleden dat ik taalmonitor was op kamp, maar ik vond het fantastisch om samen met mijn groep weer een eigen sfeer te creëren. We hadden onze eigen gewoonten om de dag te starten zoals een smiley om onze gevoelens te uiten, een affiche om het thema van de dag te bespreken, enzovoort.”


“Een Nederlands kamp heeft een grote verscheidenheid aan origines, wat een enorme verrijking is bij de verschillende (taal)activiteiten. Ik werkte met mijn groep bijvoorbeeld rond eten. We bespraken verschillende ingrediënten, die voor sommigen totaal onbekend bleken te zijn. De kinderen legden elkaar uit wat het is, hoe het gegeten wordt in hun eigen cultuur. Ik zat erbij en keek ernaar met een lach op mijn gezicht.”

“Als afronding gingen we naar de supermarkt en maakten we samen een dessert voor de volledige groep. Een kleine uitstap, maar enorm leerrijk voor de deelnemers: zelf de ingrediënten zoeken, vragen stellen aan het winkelpersoneel … Nadien maakten we, samen met de keukenploeg, een heleboel fruitbrochettes. De kinderen leerden van onze kok, Karl, hoe ze het best bepaalde stukken fruit sneden. Ook dat is op kamp gaan! Deelnemers leren zoveel meer dan enkel de taal en dat geeft voor mij echt een enorme voldoening."

Mooie momenten om nooit te vergeten

“Als iemand me zou vragen wat het mooiste moment is dat ik op kamp beleefde, zou het voor mij even duren om één antwoord te kunnen geven. Het is eerder een sfeer, een samenhang van dingen die de sterkte van een kamp maken. Het gevoel van vertrouwen dat er heerst onder iedereen: de babbels net voor het slapen gaan, samen in de zetel hangen, schaterlachen, ons smijten voor een activiteit, luidkeels meezingen met K3 of de Romeo’s op de dijk van Blankenberge ondanks het slechte weer en zoveel meer.”

“Aan het eind van de week krijg je het gevoel dat dit kamp écht iets met de deelnemers gedaan heeft door een knuffel, een berichtje of een traan bij het vertrek. Het feit dat ze je in vertrouwen nemen over iets waar ze mee zitten en dat allemaal in het Nederlands, een taal die niet hun moedertaal is. Dat gevoel geeft een grote energieboost en dankbaarheid om dit te mogen doen,” zegt Joke geëmotioneerd. “Als we zien dat de deelnemers zich amuseren en eigenlijk niet meer beseffen dat ze Nederlands aan het leren zijn, dan is een kamp geslaagd.”